Sicilia

Op 2 januari'15 ben ik voor het eerst geland op het eiland, waarvan ik nooit had kunnen denken dat ik er mijn hart zou verliezen. Nog altijd kom ik terug om weer even te voelen hoe het was. 'If I could go back and do it all over again, I would'. Deze week was fijn en moeilijk tegelijk. In de lange tijd dat ik in Palermo ben geweest, heb ik in verschillende huizen gewoond. Allemaal uniek en bijzonder maar deze keer verblijf ik in B&B L'Orlando Furioso Palermo. Een B&B in het centrum van Palermo, dichtbij alles wat ik liefheb. Altijd heb ik de Siciliaanse mensen warm en gastvrij gevonden maar Antonella Pacuvio, de eigenaresse van de B&B, is een bijzondere vrouw. Ze zorgt voor haar gasten alsof het haar kinderen zijn. Aan de mooi ingerichte kamers ontbreekt niks, het ontbijt is geweldig en Antonella voelt precies aan wanneer ik een café normale (espresso) lust. Na 4 jaar vragen de mensen hier wanneer ik weer terug kom naar Palermo. Deze week kreeg ik de kans om iedereen weer te zien. Het is bijzonder hoe een band tussen twee mensen, die 2.423 kilometer van elkaar zijn, na zo'n lange tijd nog zo sterk is. De mensen hier voelen als familie en 'Family is where life begins and love never ends'. Mijn pappa Nino is altijd de gelukkigste man als hij mij weer ziet aankomen lopen, en boos tegelijk omdat ik zo lang ben weg gebleven. Elke keer vertelt hij mij hoe ik als een dochter voor hem ben en dat hij vaak aan mij denkt en weet dat ik elk moment aan kan komen lopen. Pappa weet dat ik altijd terug zal komen naar huis. Ook verheug ik mij altijd om Fabiola weer te zien, te knuffelen en te horen hoe het met haar en haar familie gaat. Fabiola, de zus van de jongen waar ik ooit van hield, inmiddels een echte vriendin. Als ik haar zie neem ik altijd een grote bos bloemen mee voor haar moeder en oma. Twee vrouwen, zo bijzonder en sterk. Zij hebben altijd klaar gestaan voor mij. Daar voelde ik mij thuis. Nog vaak hoor ik haar stem 'Bimbi, la cena é pronta!' roepen in de avond als we op bed muziek luisterden en werden geroepen als het eten klaar was. Hoe groter het gemis, hoe groter de blijdschap is om deze mensen weer te zien.
Een plek die ik niet kan overslaan als ik in Palermo ben is de plek waar ik elke dag gewerkt heb. Op weg naar My School glimlach ik. De straten die ik loop, voelen zo vertrouwd. Elke dag liep ik dezelfde weg 20 minuten heen en in de middag weer terug. Ik vond het heerlijk om die weg te lopen, en daar is tot op de dag van vandaag niks aan veranderd. Ook de mensen op mijn werk gaven om mij, zorgde voor mij en waren er voor mij in de tijden dat ik het moeilijk had. Al konden onze normen en waarden soms verschillen, ze accepteerden en respecteerden wie ik was. Blij om ze weer te zien maar raar om te zien hoe de dingen veranderen. Alleen op die plek besef ik pas dat de tijd niet heeft stil gestaan. Mijn baby's zijn groot geworden en toch herinneren ze mij na al die jaren nog steeds. Een groter compliment kan ik niet krijgen.
La Cala, de plek waar ik bijzondere herinneringen heb en waar ik altijd naar terug zal blijven gaan. Op de laatste dag van deze korte trip heb ik daar gezeten en met een glimlach en een traan terug gedacht aan de meest magische periode van mijn leven. 'The magic thing about home is that it feels good to leave, and it feels even better to come back'. Hier voel ik mij gelukkig en ook al doet het elke keer weer een beetje pijn om weer weg te gaan.... Tornerò sempre a casa. Ik ben verliefd geworden op dit eiland. Ik ben gaan houden van de mensen, van het gevoel dat ik kreeg als ik liep door de straten. Ik ben gaan geven om de zwerf honden en katten. Ik ben gaan houden van de sirenes van de ambulances die in de nacht door de straten scheuren en mij wakker hielden. Ik ben gaan houden van Palermo, van Sicilië.

"Ora è difficile capire per chi non mi conosce"