Dag 122 in Palermo

Ik weet eigenlijk niet heel goed wat ik precies wil vertellen. Maar wat ik wel weet is dat ik gewend ben geraakt aan het leven hier. Wat er in zo'n korte tijd toch kan veranderen, is ongelofelijk! Ik wilde mij hier niet thuis gaan voelen, ik wilde geen mensen leren kennen, ik wilde geen eigen leven opbouwen hier in een vreemd land. Toch is dit gebeurt. Het is heel dubbel. Aan de ene kant is dit alleen maar positief. Ik kan mezelf redden hier, ik weet de weg, ik weet hoe het leven er hier aan toe gaat. Maar aan de andere kant maakt dit het ook weer moeilijk. Moeilijk om er weer uit weg te gaan.
Ik ben de laatste tijd erg veel bezig met de laatste weken hier in dit land. Als ik aan de dag denk dat ik naar huis mag, kan ik niet alleen maar stralen van geluk. Ik kan niet wachten om mijn familie weer te zien en weer naar "huis" te gaan! Het liefst morgen al! Maar ik zie er ook heel erg tegen op. Mensen zeggen tegen mij "hoe kan je daar nou tegen op zien?". Dit zal je pas kunnen begrijpen als je hetzelfde hebt meegemaakt als ik in de afgelopen maanden. God wat wordt dat zwaar... Maar gelukkig heb ik hier de meiden die dit gevoel begrijpen. Zo kunnen we elkaar hierin steunen.

Nu even wat leuke verhalen natuurlijk! Ik vind maar niet de tijd om mijn blog goed bij te houden. Dat is niet alleen maar omdat ik druk ben op het werk maar ook omdat we natuurlijk leuke dingen moeten gaan doen nu we nog hier zijn! Zo zijn we naar Festa di Prima Vera geweest hier in Palermo. We zouden samen met een Italiaanse vriendin gaan en daar op het feest zelf zouden we nog mensen tegen komen die we kennen. Ik had er zin in! Maar we hadden geen idee wat we er van moesten verwachten. We kwamen daar aan en merkten al snel dat het anders was dan dat wij gedacht hadden. Overal liepen mensen helemaal onder gekleurd poeder. Ohhh neee. Daar had ik toch even geen zin in. Ik heb mijn nieuwe shirtje aan en wil die graag schoonhouden. Daarbij hebben we echt een probleem als we met z'n vieren vanavond moeten douchen (aangezien we er in totaal 8 uur over doen om iedereen gedoucht te krijgen). Maar het was een heel groot veld met de mooie bergen als achtergrond. Overal stonden kraampjes en er was van alles te doen. We liepen even een rondje en haalden een lekker biertje. Daarna zijn we op het gras gaan zitten zoals iedereen daar deed. Tegen half 5 kwam eer een DJ en alle mensen trokken die kant op. We waren lekker aan het dansen in de zon tot dat de DJ en alle mensen om ons heen begonnen af te tellen van 10 naar 0. Wij deden gewoon lekker vrolijk mee. Toen we bij 0 waren barstte het feest los en begon iedereen te gooien met de poeder verf (die alle kleuren hadden). OHH NOO!!! We zaten van top tot teen helemaal onder. Maar ondanks dat hebben we een super dag gehad. En daarbij zagen we er toch best leuk uit!

Verder is het de afgelopen weken ineens heel warm geworden hier. De graden vliegen omhoog. Soms is het niet meer uit te houden en zeker op het werk niet. Die arme kinderen lopen nog in een aantal lagen kleding terwijl het buiten 28 graden is. Dit weekend was het echt warm en was het alleen uit te houden op het strand. Wat erg toch!

Ik ga nog genieten de laatste weken dat ik hier ben. Want de tijd vliegt ineens voorbij. Voor ik het weet ben ik weer in het oude vertrouwde Nederland.

Ciao