Een nieuwe reis, een nieuwe uitdaging week 2

Een nieuwe reis, een nieuwe uitdaging.

Daar gaan we weer. Weer ver weg van mijn familie, van de mensen die ik lief heb. Na heel wat zware maanden, nu misschien toch even tot rust komen. 22 november om 15:00 uur vertrok mijn vliegtuig. Dit keer was het anders. Toch wel een beetje raar. Voor het eerst alleen vliegen, voor het eerst alleen zijn. De mensen die mij goed kennen weten dat ik het hier altijd wel moeilijk mee heb gehad. Ik ben gewoon iemand die graag mensen om zich heen heeft. Natuurlijk heb ik ook zo op z'n tijd mijn eigen momentjes nodig, maar dit keer zal het anders zijn. Nogmaals ging ik het avontuur aan op het mooie eiland Sicilië. Het is tijd om mezelf even terug te vinden.
De eerste week, in het niet meer onbekende land, zou ik eerst een week vrij hebben. Dit was een verplichte vakantie vanuit school. Dit zodat ik even kon bij komen van de afgelopen maanden, van de zware weken thuis en op school. Dit ook zodat ik even rustig kon settelen in mijn eigen stekje. Wel raar zo de eerste week weer. Het voelt de hele tijd alsof ik op vakantie ben en over een paar dagen weer naar huis mag. Toch word ik er wel aan herinnert dat dit niet het geval is. Deze week had ik het even moeilijk met het alleen zijn. Nog niet kunnen slapen in het nieuwe bed, in mijn nieuwe kamer. Nog niet kunnen wennen aan het lawaai om mij heen, dag en nacht. Maar ik denk maar zo "Ag dit went vanzelf!".
Het is heerlijk weer hier en daar geniet ik dan ook volop van. Binnen zitten is wat dat betreft niks voor mij. Lekker wandelen en met mijn neus in de buiten lucht doet mij altijd goed. Ik ben zelf iemand die soms te veel nadenkt over alles. Het wandelen maakt dan even mijn gedachten leeg.
Die week vakantie is mij toch net iets te veel. Al snel ben ik maar aan het werk gegaan met werk voor school aangezien ik lichtelijk gefrustreerd werd van het niks doen (Zal dit ooit veranderen?). De tijd kon mij niet snel genoeg gaan voor dat ik mijn eerste werkdag zou hebben. Natuurlijk moest ik in mijn vrije week wel even mijn gezicht laten zien op het werk. Ondertussen ken ik de mensen daar wel en als ik dit niet zou doen, krijg ik dit zeker te horen. Dit maal ga ik beginnen op mijn werk waar ik ook afgelopen jaar met plezier heb mogen werken. Vanaf januari is het de bedoeling dat ik naar een andere organisatie ga. Om een lang verhaal kort te maken, dit leg ik later nog wel uit.
Maar goed, de dames van My School. Ik was heel benieuwd hoe ze zouden reageren als ze mij weer zullen zien. De vorige keer dat ik zomaar even langs kwam was hun reactie heel hilarisch! Ze smeekte mij letterlijk aan mijn voeten of ik alsjeblieft weer terug wilde komen bij hun. En als je dan in die lieve kinderogen kijkt, dan smelt mijn hart.
Zoals normaal drukte ik op de deurbel en wachtte geduldig tot er werd open gedaan. Wanneer de deur open ging begon het alweer hoor.... het geschreeuw en gegil. "Ohhhh God" dacht ik bij mezelf, "daar gaan we weer". Op dat moment werd ik zowat plat gedrukt door alle knuffels en kusjes die ik kreeg. Op het moment dat ik weer een beetje kon ademen, hadden de kinderen ontdekt dat ik er was. De reactie van de kinderen vond ik fijn om te zien. Herkenning, blijdschap. Maar de reactie van mijn kleine prinsesje E. was buitengewoon prachtig. Wat had ik haar gemist! Fijn om haar weer in mijn armen te hebben. Ongelofelijk hoeveel kracht en energie een kind mij kan geven! Dit kan ik niet uitleggen maar het doet mij ontzettend goed. Die dag ben ik een tijdje blijven hangen en kon ik het natuurlijk niet laten om alvast een beetje mee te helpen.
De rest van de week heb ik het rustig aan gedaan. Lekker aan de slag geweest voor school en natuurlijk ook wat lieve vrienden hier gezien. Lief hoe blij ze hier zijn om mij weer te zien. Zowat elke avond werd ik uitgenodigd ergens te komen eten. Dit is natuurlijk wel heel gezellig en geeft mij ook een beetje afleiding.

Maar nu... mijn eerste werkweek. Wauw wat had ik er zin in en wat was ik er klaar voor! Vol energie ging ik er op af! Hoe moe je soms in de ochtend ook kan zijn, zodra je de lach van de kinderen hoort ben je klaar wakker. Het voelde als vertrouwd. Alles ging vanzelf en al snel wist ik wat mijn plek in dit team was. Toch was ik erg benieuwd naar bepaalde dingen. Afgelopen jaar was het best zwaar voor ons (als buitenlandse stagiaires) om inspraak te hebben of bepaalde dingen uit te leggen over hoe wij het doen in Nederland. Dit jaar is onder andere mijn doel om wat meer in te brengen. Ondertussen kennen ze mij en weten hoe ik ben. Ik ben recht voor de raap en zal ook dan zeker mijn mond open doen wanneer ik van mening ben dat er iets niet klopt of goed is. Samen met Nina heb ik dit besproken. Graag zou ik wat aanpassingen doen ter verbetering van de organisatie. Niet omdat ik me wil voordoen als iemand die dingen beter weet maar gewoon omdat ik wil helpen bepaalde zaken te veranderen in een positieve en goede manier. Toch was ik erg benieuwd of ze hier dit keer mee akkoord zouden gaan, of ze dit zouden accepteren.
Ook zou ik dit jaar maar 4 dagen in de week werken en 1 dag vrij hebben om thuis aan het werk te gaan met de verslaglegging van de werkweek. Zelf had ik gedacht dat ze hier op mijn werk niet mee akkoord zouden gaan, maar tot mijn verbazing was dit geen enkel probleem. Wauw! Ook kwam de leidinggevende naar mij toe om even te praten. Ze vertelde mij dat ze een mail had gehad van Nina (mijn Engels docent die vloeiend Italiaans kan spreken). In die mail had Nina uitgelegd dat ik dit jaar wat meer taken op mij neem. Dat ik dit jaar niet alleen op de groep zou staan en de zorg voor de kinderen op mij neem maar ook wat meer leidinggevende taken zal uitvoeren. Mijn doel is om wat administratief werk op te bouwen. Kinderdossiers, klassen mappen enzovoort. Gedacht had ik dat dit echt niet geaccepteerd werd, dat ik hier echt niet de gelegenheid voor zou krijgen omdat ik "maar" een stagiaire ben. Weer tot mijn verbazing vertelde de leidinggevende mij dat ze dit misschien toch wel fijn zou vinden als ik soms een weekje niet op de groep zou staan maar haar zou helpen met de administratie op orde te brengen. Wauw! Geweldig! Ik had er al helemaal zin in! Voor de rest verliep deze week erg goed. Ondanks ik nog niet helemaal lekker in mijn vel zit, voelde het erg goed om weer aan het werk te zijn met kinderen. Kinderen geven mij zo veel positiefs, dat heb ik gemist.

Waar ik erg blij mee ben is dat er vanuit thuis toch veel aan mij gedacht wordt. Regelmatig krijg ik berichtjes en wordt ik gebeld door lieve vrienden en familie. Dit doet mij zo ontzettend goed! Dit weekend was er in Nederland natuurlijk Sinterklaas, pakjesavond. Om er toch een beetje bij te zijn heb ik dit mee mogen vieren via de Skype. Super leuk! Bedankt voor de lieve cadeaus! Ook kreeg ik deze week al een heel groot pakketje van mijn lieve papa en mama! Hier zaten super leuke dingen in! Grazie mille!!

Ik weet dat het al een erg lang verhaal is, maar toch wil ik nog iets kwijt. Dit weekend heb ik al een uitstapje gemaakt. Dit jaar is ook mijn doel om iets meer te zien dan alleen Palermo. De angst om hier auto te rijden was voor mij erg groot. Aangezien het chaotische en ohh zo brutale verkeer hier, was het voor mij niet oke om hier te gaan auto rijden. Maar de mensen hier hebben gelijk, als ik dit niet eenmaal doe dan zal ik het nooit doen. Ik heb mijn verstand even links laten liggen en ben in de auto gestapt en naar Monreale gereden! Wauw wat was dit mooi en bijzonder om te zien! Hier even lekker rondgewandeld en dingen bekeken. Die zelfde avond was er in Palermo een concert op het plein bij theatro Massimo. Hier wilde ik ook graag heen. Op zondag is het namelijk erg gezellig om hier rond te wandelen. Dit concert was helaas niet zo heel bijzonder en naar 3 kwartier al afgelopen. Gelukkig is Hotze er elke zondag wel te vinden. Genieten is het om naar zijn muziek te luisteren. In de avond ben ik nog bij Giardino Inglese geweest. Daar zouden ze in de avond een schaatsbaan hebben! Super leuk! Doodsbang dat ik was om kei hard onderuit te gaan, maar hé.... ik kom uit Nederland! Ik zal ze even laten zien dat ik kan schaatsen!

Nu even bijkomen en lekker aan het werk!

Ik wens jullie een fijne week vanuit Sicilië!