Week 4

Weer een week voorbij. En wat voor een week..

Ten eerste mijn excuses voor het zo laat plaatsen van mijn blog. De afgelopen week ben ik ontzettend druk geweest en iets te gestrest om zondag te kunnen schrijven. Maar hier komt hij hoor...

Weer een lange drukke week achter de rug. Veel aan het werk geweest en aangezien kerst er aan komt waren we ook op het werk daarmee in volle gang. Samen met de kinderen waren we ons druk aan het voorbereiden op de kerstdagen. Nou oke, "samen met de kinderen", nee de begeleidsters waren zich druk aan het voorbereiden. Want.... zaterdag 19 december was er een kerstmusical in een theater. Toen ik hoorde dat ze een kerstmusical met de kinderen gingen doen was mijn eerste reactie "Ahh!! Super leuk!" maar nog geen paar seconde later kon ik alleen maar denken 'Oh jeetje, hoe gaan ze dit doen? Dat word veel stress, niet alleen voor mijn collega's maar voornamelijk voor de kinderen". Maar goed, ik probeerde te helpen waar nodig. Er werden leuke kostuums gemaakt voor alle kinderen (en geloof me, dat zijn er veel). Alle groepen deden mee. Zowel de oudste als de peuters en de baby's. Ik was erg benieuwd. Al weken waren we met de kinderen liedjes en dansjes aan het oefenen die uiteindelijk op DE grote dag uitgevoerd mochten worden.
Zaterdag ochtend ging voor mij de wekker om 6 uur. Op weg naar het theater. De naam van dit theater weet ik zo even niet, maar het was niet heel dicht bij. Het was een groot en mooi gebouw met een groot podium. Vanaf het moment dat we daar aankwamen begon het. Alle kinderen verzamelden in een (veel te kleine) ruimte. We begonnen met het podium te versieren met werkjes die de oudste kinderen hadden gemaakt. Wanneer deze voorbereidingen allemaal getroffen waren en iedereen aanwezig was konden we de kinderen gaan omkleden. Dit is nog niet zo'n makkelijke klus als je dat op dit moment denkt. De oudste groep begon als eerst. Jammer genoeg kon ik niet mee genieten want ik bleef samen met wat andere collega's bij mijn kleine kindjes. Voor die jonkies is het natuurlijk best lastig te begrijpen wat er allemaal gebeurt. Dus wat gebeurt er dan... dan komt er een moment dat de chaos uitbreekt en iedereen begint te huilen. Omdat dit in de zaal, waar alle ouders, opa's en oma's, tantes en ooms de musical aan het kijken zijn, goed te horen was moesten we zien te zorgen dat ze zouden stoppen met huilen. Alles werd ervoor gedaan. En wat doe ik dan op momenten dat niemand meer weet wat we kunnen doen... precies, ik ga zingen. (Oke, ik weet dat de mensen thuis die dit lezen nu zullen denken, daar vrolijk je ze echt niet mee op aangezien je een groot zangtalent bent), maar mijn kids genieten ervan!
Na een lange dag in het theater ging ik lekker naar huis. Eigenlijk was ik zo moe dat ik even op bed wilde gaan liggen maar het weer buiten was mij net iets te lekker om mijn dag in bed door te brengen. Ik besloot maar eens een keer wat leuks voor mezelf te kopen. Uiteindelijk een leuk jurkje voor mezelf gekocht!


Dan nog kort laatste stukje, en dan stop ik.... beloofd!
Vandaag op het werk was het weer eens een lachertje. Lachtertje? Is dat wel het juiste woord hiervoor? Mijn collega's genieten er nog wel eens van om elkaar in de maling te nemen en elkaar compleet over de zeik te helpen. Waarom? Non lo so. Net als dat ze afgelopen jaar Demi voor de gek hielden en er alles aan deden om ons een voor een aan het huilen te krijgen, was het vandaag ook weer feest. Zo uit het niks begonnen twee collega's kei hard te schreeuwen naar elkaar. Dit ging van "nog-wel-aardig-rustig" naar steeds harder. In eerste instantie gingen mijn gedachten alweer van "gaan we weer, ze zijn het niet met elkaar eens. Denk aan de kinderen jongens, vecht het buiten maar uit". Maar aangezien mijn begeleidster van vorig jaar (Francesca) erbij betrokken was, begon ik wel een beetje bezorgd te raken, aangezien het erg ver ging. Ik probeerde oog contact te maken met haar op het moment dat ze boos de deur uit wilde lopen, om te zien hoe ze zich voelde. Op dat moment geeft ze mij een knipoog en een glimlach. Waardoor ik dus begreep dat dit allemaal een grap was. Pff, weer? Voor wie? Al snel werd ik meegetrokken door wat andere collega's omdat ze in de gaten hadden dat ik op de hoogte was van deze flauwe grap. Ze vertelde me wie ze in de maling wilde nemen en ik moest uiteraard met hun verhaaltje meespelen. En nog steeds begrijp ik het niet hoor... waarom ze dit doen.



Voor de rest probeer ik het rustig aan te doen aangezien de stress mij de afgelopen tijd net iets te veel werd. Helaas is rustig aan doen voor mij soms onmogelijk omdat alles gewoon door blijft lopen. Het genieten voor mij is nog best moeilijk hier. Het alleen zijn voor mij is nog best moeilijk hier. Gelukkig zijn de mensen om mij heen best een beetje lief voor mij. Zo is mijn buurman (die ook in het studenten appartement woont) erg vriendelijk. Hij is leraar en praat gebrekkig Engels. Maar hij is erg aardig. Hij merkte op dat ik op zaterdagavond vaak thuis ben en niet uit ga. Nadat hij mij hierop aansprak bood hij mij aan om met hem en zijn vriend mee te gaan naar een klein dorpje in Sicilië de volgende dag. Dit zodat ik niet alleen zou zijn. Dit kon ik natuurlijk niet aannemen maar het gebaar vind ik erg fijn. Zelfs mijn "misschien-toekomstige-huisbaas" nodigde mij uit om met hem en zijn gezin mee te gaan naar hun vakantiehuisje 100 km verder op om samen de kerstdagen door te brengen, aangezien ik alleen zou zijn met de kerst. Ook dit kon ik natuurlijk niet aannemen.
Het wordt een rare en verdrietige kerst voor mij dit jaar. En ik denk niet alleen voor mij... Het wordt de eerste kerst sinds jaren dat hij anders wordt dan normaal. Dat ik niet de mensen om mij heen heb die ik graag bij mij zou hebben met dagen als kerst. Stoertje is een beetje een eitje geworden...
Maar ondanks dat ik erg opzie tegen de kerstdagen zal ik proberen te luisteren naar mijn beste vriendinnetje. Ik heb mezelf een leuk jurkje gekocht en ga mijzelf gewoon mooi opduffen met de kerstdagen om vervolgens een heerlijke maaltijd te gaan koken voor mezelf. Gelukkig hoef ik dan niet in de rij te wachten want iedereen in huis is al vertrokken! Het lijkt me heerlijk om de keuken eens voor mezelf te hebben. Als mensen nog tips hebben voor een heerlijke kerstmaaltijd hoor ik het graag! En daarbij probeer ik ook een beetje te luisteren naar mijn lerares die eigenlijk niet wil dat ik met de kerstdagen druk ga zijn met het schrijven van mijn examenopdrachten. Ik ga het proberen hoor!

Lieve mensen die thuis aandachtig elk verhaal meelezen,

Ik wens jullie hele fijne kerstdagen en een mooi, gelukkig en gezond 2016 toe!

Buon Natale!