Week 17
Blijf op de hoogte en volg Eveline
14 Maart 2016 | Italië, Palermo
"Het is stil aan de overkant" ... Ik hoor het jullie al zeggen. Mijn excuses hiervoor. Maar bij deze weer een gloednieuw verslag.
De afgelopen weken ben ik lekker druk geweest met werk. Werk, werk, werk. Niet alleen op het werk... maar ook thuis. Zoals ik in mijn vorige verslag beschreef ben ik op dit moment bezig met het afsluiten van één van mijn examenopdrachten om vervolgens een start te maken met de volgende. Dit is dan bij deze gelukt. In mijn vorige verslag beschreef ik over een deel van de examenopdracht waar ik nu mee bezig ben. Ik moet met mijn collega's gaan inventariseren over knelpunten op de werkvloer. De vorige keer beschreef ik heel enthousiast dat ik zie aan mijn collega's dat zij zo blij zijn dat ik die knelpunten bij hun zie en deze ook bespreekbaar maak. Want hier wordt nooit over gepraat. Hier wilde ik verandering in brengen, want ik vind het juist belangrijk om knelpunten op de werkvloer goed te bespreken met iedereen. Op het moment dat ik mijn leidinggevende en collega's vroeg naar hun knelpunten ontstond hier een zware en heftige discussie. Mijn collega's waren opslag veranderd in hun mening over verandering van bepaalde moeilijkheden in het werk dat zij dagelijks uitvoeren. Ik schrok hier erg van en begreep ook niet zo goed waar dit ineens vandaan kwam. Omdat ik dacht dat wanneer ik er met mijn collega's over praat, als mijn leidinggevende er niet bij is, zij wel alles tegen mij zouden vertellen en hier met plezier over willen praten. Maar dit had ik fout. Zij waren ineens van mening dat zij geen knelpunten zien in hun werk. Waarop ik reageerde met dat elk werk wel knel/verbeterpunten heeft om de werkzaamheden verdraaglijker te maken. Maar dit was niet zo. Zij hebben des tijds gekozen voor dit werk MET deze knelpunten. Hier hebben ze zelf voor gekozen en als zij daar op dit moment niet tevreden over zijn of dit willen veranderen, hadden ze maar niet voor dit werk moeten kiezen. Natuurlijk was ik het daar niet mee eens. En aangezien ik niet bang ben om voor de rechten van mijn collega's en voor mezelf op te komen ben ik deze discussie dan ook flink aangegaan. Ik heb punten benoemd waarvan ik zelf denk dat een kleine aanpassing al veel wonderen doet. Tijdens deze hele discussie ben ik continu blijven benoemen dat ik hiermee niet bedoel dat ik alles afkeur of dat het een slecht kinderdagverblijf is. Nee, zelfs op de "goede" kinderdagverblijven in Nederland kan ALTIJD iets verbetert worden. Het is belangrijk dat je blijft kijken naar de toekomst, de kwaliteit en de gezondheid van de organisatie. Hierbij hoort nou eenmaal verbetering en verandering. Na die zware en heftige discussie ben ik er achter gekomen dat dit echt een zware klus voor mezelf word. Hoe en wat ik nu ga doen weet ik nog niet zo goed. Hierover ben ik nog aan het brainstormen. Maaaaaarr.... het gaat mij lukken! Dat zullen ze hier wel zien.
Op het werk merk ik dat ik nog steeds zo vol op geniet van de kinderen om mij heen. Ze geven mij kracht, energie en veel vrolijkheid. Dit jaar voelt het ook alsof ik met alle kinderen een speciale band hebben, die ik niet zie bij andere leidsters. Elke ochtend word ik begroet door 25 lieve bengels die naar mij toe komen gerend en mij omhelzen met een "Buongiorno"! Heerlijk geniet momentje voor mij! Even een leuk maar klein voorbeeldje waarbij mijn dag al met een grote glimlach begint. Ik heb op mijn groep een eeneiige tweeling. De twee kleine minimannen zijn over het algemeen al lachwekkend. Omdat niemand ze uit elkaar kan houden en er dus regelmatig aan de jongens gevraagd wordt wie-wie is, houden ze je nog wel eens voor de gek. Geweldig. Van de week opende ik de deur toen ik in de ochtend binnen kwam. Zoals elke ochtend begroet ik iedereen met "Buongiorno!!!!" en een grote glimlach. Vanuit de verte kwam een van de tweeling TE enthousiast naar mij toe. Op het moment dat hij mij binnen zag komen wist hij niet hoe snel hij naar mij toe moest komen om ook mij een goedemorgen te wensen. Dit gebeurde met veel opstakels. In die 5 meter afstand dat hij van mij was is hij zo ongeveer bij elke stap over iets heel gevallen. Maar bij elke stap en elke val probeerde hij "buongiorno" te zeggen. Dit totdat hij uiteindelijk, na een lange vermoeide reis, bij mij was aangekomen en mij heerlijk kon knuffelen. Hiervan kreeg ik toch echt wel een hele grote glimlach op mijn gezicht! Genieten noem ik momenten als deze.
Kleine dingen in het leven laten op mijn gezicht een grote glimlach zien! Het is tijd dat ik van meer van de kleine dingen in het leven ga genieten. Het is soms vallen maar de kunst is om dan weer op te staan en door te gaan. Er is mij vertelt dat ik meer vertrouwen moet hebben in mijn eigen kwaliteiten, dat ik meer moet denken aan wat ik allemaal kan en niet aan wat ik allemaal niet kan. Zolang ik vertrouwen blijf hebben in mijn eigen kracht kom ik er wel. Stap voor stap...
Steeds meer vind ik mezelf weer terug.
Geniet, zoals ik geniet van hoeveel mensen mijn blogs steeds lezen! Wow, mijn vorige blog is behoorlijk vaak gelezen! En wat gemeen van mij dan, dat ik jullie zo lang in spanning laat met mijn volgende verhaal! Bij deze hoop ik dat jullie nog steeds plezier hebben in het lezen hiervan!
Arrivederci!
De afgelopen weken ben ik lekker druk geweest met werk. Werk, werk, werk. Niet alleen op het werk... maar ook thuis. Zoals ik in mijn vorige verslag beschreef ben ik op dit moment bezig met het afsluiten van één van mijn examenopdrachten om vervolgens een start te maken met de volgende. Dit is dan bij deze gelukt. In mijn vorige verslag beschreef ik over een deel van de examenopdracht waar ik nu mee bezig ben. Ik moet met mijn collega's gaan inventariseren over knelpunten op de werkvloer. De vorige keer beschreef ik heel enthousiast dat ik zie aan mijn collega's dat zij zo blij zijn dat ik die knelpunten bij hun zie en deze ook bespreekbaar maak. Want hier wordt nooit over gepraat. Hier wilde ik verandering in brengen, want ik vind het juist belangrijk om knelpunten op de werkvloer goed te bespreken met iedereen. Op het moment dat ik mijn leidinggevende en collega's vroeg naar hun knelpunten ontstond hier een zware en heftige discussie. Mijn collega's waren opslag veranderd in hun mening over verandering van bepaalde moeilijkheden in het werk dat zij dagelijks uitvoeren. Ik schrok hier erg van en begreep ook niet zo goed waar dit ineens vandaan kwam. Omdat ik dacht dat wanneer ik er met mijn collega's over praat, als mijn leidinggevende er niet bij is, zij wel alles tegen mij zouden vertellen en hier met plezier over willen praten. Maar dit had ik fout. Zij waren ineens van mening dat zij geen knelpunten zien in hun werk. Waarop ik reageerde met dat elk werk wel knel/verbeterpunten heeft om de werkzaamheden verdraaglijker te maken. Maar dit was niet zo. Zij hebben des tijds gekozen voor dit werk MET deze knelpunten. Hier hebben ze zelf voor gekozen en als zij daar op dit moment niet tevreden over zijn of dit willen veranderen, hadden ze maar niet voor dit werk moeten kiezen. Natuurlijk was ik het daar niet mee eens. En aangezien ik niet bang ben om voor de rechten van mijn collega's en voor mezelf op te komen ben ik deze discussie dan ook flink aangegaan. Ik heb punten benoemd waarvan ik zelf denk dat een kleine aanpassing al veel wonderen doet. Tijdens deze hele discussie ben ik continu blijven benoemen dat ik hiermee niet bedoel dat ik alles afkeur of dat het een slecht kinderdagverblijf is. Nee, zelfs op de "goede" kinderdagverblijven in Nederland kan ALTIJD iets verbetert worden. Het is belangrijk dat je blijft kijken naar de toekomst, de kwaliteit en de gezondheid van de organisatie. Hierbij hoort nou eenmaal verbetering en verandering. Na die zware en heftige discussie ben ik er achter gekomen dat dit echt een zware klus voor mezelf word. Hoe en wat ik nu ga doen weet ik nog niet zo goed. Hierover ben ik nog aan het brainstormen. Maaaaaarr.... het gaat mij lukken! Dat zullen ze hier wel zien.
Op het werk merk ik dat ik nog steeds zo vol op geniet van de kinderen om mij heen. Ze geven mij kracht, energie en veel vrolijkheid. Dit jaar voelt het ook alsof ik met alle kinderen een speciale band hebben, die ik niet zie bij andere leidsters. Elke ochtend word ik begroet door 25 lieve bengels die naar mij toe komen gerend en mij omhelzen met een "Buongiorno"! Heerlijk geniet momentje voor mij! Even een leuk maar klein voorbeeldje waarbij mijn dag al met een grote glimlach begint. Ik heb op mijn groep een eeneiige tweeling. De twee kleine minimannen zijn over het algemeen al lachwekkend. Omdat niemand ze uit elkaar kan houden en er dus regelmatig aan de jongens gevraagd wordt wie-wie is, houden ze je nog wel eens voor de gek. Geweldig. Van de week opende ik de deur toen ik in de ochtend binnen kwam. Zoals elke ochtend begroet ik iedereen met "Buongiorno!!!!" en een grote glimlach. Vanuit de verte kwam een van de tweeling TE enthousiast naar mij toe. Op het moment dat hij mij binnen zag komen wist hij niet hoe snel hij naar mij toe moest komen om ook mij een goedemorgen te wensen. Dit gebeurde met veel opstakels. In die 5 meter afstand dat hij van mij was is hij zo ongeveer bij elke stap over iets heel gevallen. Maar bij elke stap en elke val probeerde hij "buongiorno" te zeggen. Dit totdat hij uiteindelijk, na een lange vermoeide reis, bij mij was aangekomen en mij heerlijk kon knuffelen. Hiervan kreeg ik toch echt wel een hele grote glimlach op mijn gezicht! Genieten noem ik momenten als deze.
Kleine dingen in het leven laten op mijn gezicht een grote glimlach zien! Het is tijd dat ik van meer van de kleine dingen in het leven ga genieten. Het is soms vallen maar de kunst is om dan weer op te staan en door te gaan. Er is mij vertelt dat ik meer vertrouwen moet hebben in mijn eigen kwaliteiten, dat ik meer moet denken aan wat ik allemaal kan en niet aan wat ik allemaal niet kan. Zolang ik vertrouwen blijf hebben in mijn eigen kracht kom ik er wel. Stap voor stap...
Steeds meer vind ik mezelf weer terug.
Geniet, zoals ik geniet van hoeveel mensen mijn blogs steeds lezen! Wow, mijn vorige blog is behoorlijk vaak gelezen! En wat gemeen van mij dan, dat ik jullie zo lang in spanning laat met mijn volgende verhaal! Bij deze hoop ik dat jullie nog steeds plezier hebben in het lezen hiervan!
Arrivederci!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
