week 13/14

Het is weer weekend! Heerlijk. Wat kan ik daar soms zo naar uit kijken zeg!

Vorige week had ik een niet zo beste week. Heel erg druk en veel stress. Maar deze week begon ik weer met veel nieuwe moed en positiviteit. Deze week besloot ik ook om het even wat rustig aan te doen. Ik vind dat altijd wel lastig maar tot nu toe is het me aardig gelukt.

Deze week op het werk besloot ik een van mijn opdrachten af te sluiten en met de volgende te beginnen. De volgende examenopdracht die ik moet gaan doen is een hele interessante en spannende. En niet alleen spannend voor mij maar misschien nog wel meer voor mijn collega's. Voor dit project moet ik met mijn collega's gaan bespreken welke knelpunten zij ervaren op de werkvloer. En eigenlijk weet ik dit stiekem al wel een beetje, aangezien ik alles zie en bespreek met mijn collega's. Vervolgens moet ik dit bespreken met mijn leidinggevende en voor een van deze knelpunten een verbeterplan maken en dit ook daadwerkelijk uitvoeren. Dit is echt een super opdracht! Vorig jaar vond ik het namelijk al erg om te zien hoe mijn collega (van de baby groep) zo overspannen was dat zij niet meer kon genieten van het werk wat zij doet. Als je ergens werkt en je hart en ziel erin zitten hoor je daar volop van te genieten. Dit zag ik afgelopen jaar al niet meer bij mijn collega en gaf ik haar ook de tip om het iets rustiger aan te doen omdat ze anders tegen een burn-out aan loopt. Maar dit is onmogelijk in haar positie. We hebben in totaal vijf leidsters op dit kinderdagverblijf, een kokkin en twee leidinggevende. Twee van mijn collega's werken 6 dagen in de week, meestal van 8 tot sluit. Naast dat zij op de groep staan en daar de verantwoordelijkheid hebben over de kinderen, zijn zij ook deels verantwoordelijk voor al het andere op het kinderdagverblijf. Omdat mijn leidinggevende niet veel doen en niet altijd aanwezig zijn, nemen deze twee collega's hun werk volledig over. Dit zorgt voor een enorme druk op hun schouders. En dit heeft weer invloed op hun gezondheid. Mijn andere collega's die werken 5 dagen in de week tot half 2. Wat ik nooit heb begrepen is waarom altijd dezelfde zo vroeg naar huis mogen. Waarom nooit mijn andere collega's. Je ziet het aan ze dat hun dat echt nodig hebben, dat ze dood op zijn en eigenlijk niet meer door kunnen. Dat ze zo behoefte hebben aan een middag vrij maar ze lopen buiten hun schoenen omdat ze die vrije middag nooit krijgen. Vorig jaar ben ik hierover al in discussie geweest maar niemand kon mij duidelijk antwoord geven. Als ik hierover praat of over andere dingen die ik zie, wat mijn zorgen baat, kan ik zien aan mijn collega's dat ze het zo fijn vinden dat ik dit soort dingen zie. Ze smeken mij soms om hierover met de leidinggevende te praten omdat zij hier bang voor zijn. Ze zijn bang om uit te spreken wat zij ergens van vinden. Ze zijn bang om voor hun zelf op te komen en in hun rechten te staan. Ze zijn bang om een discussie aan te gaan. Nou, ik niet! En wat ik mooi vind is dat ik voor deze examenopdracht ook daadwerkelijk iets voor hen kan betekenen. Er zijn veel dingen waar mijn collega's en ik tegen aan lopen. Waarvan ik altijd te grote verschillen zie met het werken op een kinderdagverblijf in Nederland. Mijn collega's reageerde enthousiast en blij toen ik vertelde wat ik moet gaan doen. Maar nog geen paar seconde later was die enthousiasme al snel weg en kwam die geschrokken en gestreste blik al weer terug op hun gezicht. Mijn collega's gaven aan dat ze over de knelpunten die ze ervaren op de werkvloer niet kunnen praten. Dat ze dit niet mogen uitspreken. En dat ze hier bang voor zijn. Dit kon mij niet zo veel schelen. Ik gaf aan dat mijn leidinggevende mij gesmeekt heeft om terug te komen, daarbij wist zij dat ik deze opdrachten moet kunnen uitvoeren. Dit is voor mijn project en ik heb dit in de handen. Mijn collega's hoeven nergens bang voor te zijn! Ze verdienen beter.Ik heb zin om hiermee aan de slag te gaan!

Voor de rest is het weer hier heerlijk! Ik probeer wat zonnestralen op te vangen voor wat nieuwe energie en kracht. Dat heb ik hard nodig, nu mijn hoofd de laatste tijd tot aan het randje vol zit. Veel dingen waar ik over na denk, veel dingen die mij bezig houden en waar ik het moeilijk mee heb. Veel dingen die ik probeer weg te stoppen om er maar niet over te hoeven praten. Het is goed als ik even ga genieten. Ik mag even lekker voor mezelf zorgen en doen wat ik zelf wil. Papa Nino is er ook altijd voor me wanneer ik hem nodig heb. En zo zijn er nog meer mensen die mij goed kennen en zien dat ik het even rustig aan ga doen. Mijn collega's zijn ook echt mensen waarop ik kan leunen. Ik vind dit heel erg fijn.
De mensen thuis mis ik erg veel. Maar dit is maar tijdelijk. Misschien ben ik snel weer thuis....

Voor nu ga ik proberen lekker te genieten van de 20 graden hier! En even helemaal niks te doen dan genieten met de mensen om me heen!

Koppie hoog en door gaan!