week 9

Eind januari alweer! Wauw.
Soms vraag ik mezelf nog wel eens af hoe het komt dat soms de dagen heel lang duren en op andere momenten wanneer je even stil staat bij wat je allemaal doet, denkt "Wat?! Alweer een maand voorbij?!". Dat moment heb ik nu even. Wat vliegt de tijd. Ik ben alweer 2 maanden weg uit Nederland. Alweer 2 maanden zonder mijn familie, zonder mijn vrienden, zonder mijn thuis.

Afgelopen week weer hard aan het werk geweest. Ik kan merken dat ik dit jaar wat meer inspraak heb. Dat ik mij meer voel dan "gewoon een stagiaire". Vorig jaar kon je goed merken dat wij maar gewoon een stagiaire waren. En ook nog eens een uit Nederland. Dan heeft het land Nederland er niet zo veel mee te maken. Maar het komen uit een ander land wel. Vorig jaar heb ik al erg mijn best gedaan om te knokken voor een respectvolle plek in dit team. Dat was mij eerlijk gezegd ook wel gelukt. Maar steeds meer begin ik nu te merken dat ik gelijk sta met de andere. En daarbij zie ik wel groot verschil met de meiden die hier nu nieuw zijn. Ik probeer vernieuwende dingen te doen. Nu ben ik lekker bezig met de activiteiten voor de kids. Maar ondertussen ben ik ook druk met mijn examenopdrachten. Die hebben voor mij wat meer prioriteit dan activiteiten die ik uitvoer in opdracht van mijn werk.
Ik ben bezig met het observeren van twee jongens bij mij op de groep. Ze zijn allebei 2 jaar en komen elke dag naar de opvang toe. Een van de jongens heeft een achterstand in de spraakontwikkeling. Dit is nooit officieel vastgesteld omdat er nooit onderzoek naar gedaan is bij hem. Hij woont samen met zijn tienermoeder in een moeder-kind-te huis. Waarschijnlijk is dit een van de oorzaken dat hier nog nooit naar gekeken is. Toen ik mijn opdracht uitlegde aan mijn collega's en leidinggevende vroegen ze mij of ik dan alsjeblieft hem wilde nemen. Dan zou er eindelijk eens iemand zich verdiepen in waarin hij eventueel achterloopt in zijn ontwikkeling en wat de oorzaken hiervan kunnen zijn. En natuurlijk het belangrijkste, hoe we hem daarin kunnen stimuleren en motiveren om beetje voor beetje te groeien in zijn taal en spraak ontwikkeling. Hier ben ik druk mee bezig. Ik heb voor hem een uitgewerkt plan van aanpak gemaakt en verschillende soorten activiteiten bedacht die ik één op één met hem wil gaan doen. Ik ben benieuwd hoe dit over een tijd naar buiten komt.
Dan heb ik nog een ander jongetje die ik aan het observeren ben. Hij is de bengel van de groep. We hebben in een kleine ruimte zo'n 25 kinderen lopen. Elke dag. Nouja, ik zeg wel "lopen", ik bedoelde rennen! Hij is al erg ver in zijn ontwikkeling. Hij praat lekker, beweegt goed en is ook best een wijs kind. Alleen kun je merken dat hij ergens wat gedragsproblemen heeft. Hij doet regelmatig andere kinderen pijn, wil altijd zijn zin krijgen en drijft dit ook door tot het hem lukt. Wanneer hij waarschuwingen krijgt van mijn collega's of van mij, dan luistert hij hier helemaal niet naar. Mijn collega's laten het er dan meestal bij zitten en geven hem zijn zin. Mijn aanpak is net iets anders. Nouja, iets? Mijn aanpak is consequent. Maar doordat mijn collega's hier niet aan mee werken is dit voor mij lastig door te voeren. Hier ga ik verandering in brengen. Ook met deze jonge knul ga ik aan het werk. En hard ook! Ook voor hem geld een één op één contact en een sportactiviteit. Ook ga ik met hem beloningskaarten en strafkaarten maken. Hierop moet voor hem helemaal duidelijk worden wat zijn positieve gedrag is en dat we daar blij mee zijn. Maar ook wat zijn ongewenste gedrag is. Ook hiermee ben ik benieuwd hoe dit zal verlopen.

Buiten het werk om was het deze week echt verschrikkelijk weer. Niet alleen koud maar ook nog eens nat! Veel regen. En als het hier regent... en geloof me!... dan regent het goed! Dan komt het hier de straten af net als een wildwaterbaan. En met wildwaterbanen heb ik niet zo veel goede verhalen. Maar vandaag begon de zon weer te schijnen! En dat is niet voor niets! Nog een paar daagjes en dan komen twee geweldige mensen deze kant op! Vanuit Nederland blijven ze mij ontzettend veel steunen! Na alles wat er gebeurt is het afgelopen jaar, zijn dit twee kanjers die altijd achter mij zijn blijven staan! En woensdag heb ik ze eindelijk weer even om mij heen! Genieten wordt dat samen met Rik en Eli! Ik kan niet wachten. Dat zal mij weer even energie geven voor de komende tijd.

Koppie hoog en door!