Dag 14 in Palermo

Wat gaat de tijd snel! Dag 14 alweer.

Afgelopen nacht vroeg gaan slapen en gelukkig door de antibiotica een beetje beter kunnen slapen. Vanochtend ging weer vroeg de wekker. Ik wilde het toch wel weer gaan proberen vandaag op stage.

Ik kwam aan op stage en wat waren ze "overdreven" blij om mij weer te zien. Vooral mijn begeleidster. Ik moest wel even lachen om wat ze zei. Demi mocht gisteren mij vervangen op de baby groep (wat ze heel erg leuk vond om te doen). Mijn begeleidster vond dat heel fijn maar vond het toch wel weer fijn om mij weer terug te hebben. Dat beschouw ik maar als een compliment. Ze zijn hier wel echt heel lief voor ons.
Vandaag ging het best goed op stage ondanks dat ik me nog niet helemaal lekker voelde. Ik mocht de baby's tussen door weer wat fruit geven en zelf de luiers verschonen. Ook heb ik wat kinderen tussen door naar bed gebracht. Tijdens het middag eten heb ik het dit keer ook maar lekker rustig aan gedaan. Kan het namelijk niet aanzien dat het allemaal snel snel snel moet. Ik heb het tempo van de kinderen aangehouden. Daarna ging de tijd best snel. Nog lekker Italiaans geoefend met mijn begeleidster. Ik vind het wel grappig, want soms haalt ze een Engels sprekende leidster op om even tegen mij te zeggen dat ik snel leer en dat ze het fijn vinden dat ik al zo goed Italiaans kan verstaan en begrijpen. Leuk om te horen natuurlijk!

Maar toen het 14:00 uur was had ik het wel gehad hoor. Ik merk dat ik nog erg slapjes ben en besloot even rustig aan te gaan doen. Toen ik thuis was besloten de andere meiden mij even lekker alleen te laten zodat ik even op bed kon gaan liggen. Lief van ze. Tot dat ik een berichtje van Nathalie kreeg of ik even tijd had om te skypen. Ze kwam met het nieuws dat onze taalcursus wel door zou gaan maar dat er wat veranderingen waren. In plaats van dat het gratis zou zijn moesten we nu €120 betalen. Dat was wel even schrikken. Maar daarvoor zouden we dan wel een betere taalcursus krijgen op de maandag en donderdag van 9:00 tot 13:30 uur. En het zou aanstaande maandag al gaan beginnen. Ik moest dit even aan de andere meiden laten weten. Dus me bed weer uit en op naar het huis van Demi en Roos. Die vonden het ook wel even schrikken maar besloten dit toch te gaan doen. Zelf vond ik het wel lastig want ik weet niet of ik dan wel helemaal ga rond komen hier. Maar ik besloot me daar nog niet te druk over te maken en dit gewoon te doen. Het lijkt me namelijk super leuk en handig natuurlijk.

Die middag toen ik weer thuis was kreeg ik een super leuk berichtje van Pamella. Ze had eindelijk Skype!!!!!! Woehoeeee.. We besloten direct even te kijken of het zou werken. En ja hoor daar zag ik mijn lieve schatten. Wat mis ik die kids zeg! Ze vertelde allemaal lieve dingen. Dat ze me missen en wat ik zo prachtig vond om te horen was dat Jeremy zei dat hij wel even naar mij toe kon komen lopen! Geweldig. Ik zei dat hij maar goed moest oefenen en dan zeker mag komen! Helaas zou dit niet gaan maar ik ben blij dat ik ze zo mag blijven zien! Wat een lieverds. Dat deed me echt even goed!

Toen kwamen Anne en ik nog onze buurman tegen die aardig wat woordjes Nederlands kan. Heel grappig om te horen. Hij vroeg wie van ons Eveline was. Hij vertelde dat zijn vrouw ook zo heet maar dat er een brief was binnen gekomen en hij dacht dat die voor mij bedoeld was. Poehh wat zou dat nou weer zijn? Post,....voor mij? Ineens kreeg ik een zenuwachtig gevoel van binnen en werd mega enthousiast. Thuis direct open gemaakt. Een verjaardagskaart van me lieve schoonouders! Super lief!!!!! Die komt op mijn nacht kastje!

Net weer onder een koude douche gestaan! Echt niet leuk meer. Zo nog maar een keer proberen en dan lekker onder de warme dekens. Hoop dat dit snel over is! Nog even in bed een paar afleveringen van gtst terug kijken! Want nee dat mag ik echt niet missen! Eens een verslaafde altijd een verslaafde!

Wat mis ik toch de mensen thuis. Zal dit gaan wennen? Ik hoop dat de tijd snel voorbij vliegt.

@Ballaro, Palermo, Italië